Στα μάτια σου να χάνομαι και να’χω
Τη νύχτα ν’ακουμπάει στο μάγουλό μου
Το ρόδο της ανάσας σου μονάχο.
Πονώ που είμαι εδώ, σ’αυτή την όχθη
Κορμός χωρίς κλαδιά στην ερημιά του
Χωρίς χυμό χωρίς πηλό και άνθη
Για το σαράκι μες στα σωθικά του
Αν είσαι ο κρυμμένος θησαυρός μου
Η σταύρωση και η νωπή μου θλίψη
Κι εγώ σκυλί της επικράτειάς σου
Αυτό που έχω κερδίσει ας μη μου λείψει
Και που στολίζει τώρα τα νερά σου
Με φύλλα από το φθινόπωρό μου.
¡Ay voz secreta del amor oscuro!
¡ay balido sin lanas! ¡ay herida!
¡ay aguja de hiel, camelia hundida!
¡ay corriente sin mar, ciudad sin muro!
¡Ay noche inmensa de perfil seguro,
montaña celestial de angustia erguida!
¡ay perro en corazón, voz perseguida!
¡silencio sin confín, lirio maduro!
Huye de mí, caliente voz de hielo,
no me quieras perder en la maleza
donde sin fruto gimen carne y cielo.
Deja el duro marfil de mi cabeza,
apiádate de mí, ¡rompe mi duelo!
¡que soy amor, que soy naturaleza!
